Alle verslagen lees je hier.
Verslag van zaterdag 17 mei van Ferre.
De dag begon voor mij om 07:30, mijn ogen gingen open en daar was het gevreesde moment: praktisch gezien de laatste dag. Een desolaat gevoel bekruipt me bij die gedachte: laatste keer langs de playa, laatste keer de locals in huis-tuin-en-keuken Spaans begroeten, laatste keer de bel van de kerk, laatste keer aan het ietswat magere ontbijt, laatste keer langs Mr. Pa (een Pakistaans winkeltje met een gemiddelde prijs van €0,55), laatste fietstochtje naar het huis van Juanjo en Simon. Partir c’est mourir un peu…
Vandaag was de familiedag. Na het ontbijt sprongen we met Lukas in de auto om richting het station te gaan, waarna we samen met de andere leerlingen op de trein richting Valencia stapten. Dit ging echter niet zonder slag of stoot, er was wederom vertraging. Van een kwartier? Een halfuur? Een uur? Een uur èn een kwartier? Nee, van anderhalf uur! Op z’n Spaans… We hadden uiteraard muziek mee, trots draaide ik weer BB King. Als er iets is dat ik hoop bijgebracht te hebben aan deze trip, is het dat iedereen nu weet dat BB King de beste artiest allertijden is! In de trein was het wel gezellig, liederen werden meegezongen: Love you more, Het is een nacht, Three little birds. En met de maat van de muziek reed de trein Valencia binnen.
Het was enigszins hectisch, aangezien de Spanjaarden andere dingen wilden doen dan de meeste van ons. Na de lunch zijn we even opgesplitst en hebben wij wat winkeltjes en een terrasje opgezocht. Simon en ik lieten elkaar opnaaien allebei een petje te kopen van €60,- . Tot nu toe nog geen spijt, maar wat in het vat zit verzuurt hoogstwaarschijnlijk niet. Rond 17:00 hebben we de trein met z’n allen teruggepakt. Wat kleding rijker, wat geld armer, kwamen we aan in Vinaros. We moesten wel op tijd zijn, want er stond als laatste (zelfgeplande) activiteit een poulparty/BBQ op het progamma, in het huis van de neef van Lukas (mijn host).
Deze poulparty/BBQ was leuk, maar tot laat. De Italianen en Spanjaarden spraken uiteindelijk telkens tegen elkaar in het Latijn, dus wij begrepen er geen bal van en zijn gewoon samen gaan kletsen. Na flink wat potjes Cucorucco (italiaans kaartspel) en half gare worstejes, bloedde de sfeer langzaam dood (02:00). De Italianen, die diezelfde ochtend al om 05:00 moesten vertrekken, zeiden wij voor de laatste keer gedag. Zodoende kwamen we aan bij het slot van deze geweldige week, iedereen taaide af naar huis om zich die volgende ochtend om 10:30 te melden bij de school.
Adieu.
