Alle verslagen lees je hier.
Verslag van donderdag 15 mei door Madelief en Twan
Ondanks dat we ’s ochtends allemaal netjes op tijd bij de school waren aangekomen, moesten we, op zijn Spaans, alsnog veertig minuten wachten op de bus. De busrit was sfeervol en gezellig. Ferre draaide een aantal klassiekers zoals Pavarotti en Sinatra, maar bijzonder genoeg genoten de Italianen wat minder van de muziek van hun landgenoten dan wij Nederlanders. De rit hield ons allemaal in spanning aangezien de wegen smal waren en de bergen steil. Na de bus en de angstige momenten eindelijk overleefd te hebben, hebben we opnieuw een half uur gewacht totdat de bus onder begeleiding op het smalle paadje kon keren om terug te rijden.
Na anderhalve kilometer waren we eigenlijk al klaar om terug te gaan. We liepen over rotsblokken zonder enige grip en achter ons klonk het gedender van de Spaanse muziek. Na 3 of 4 kilometer stonden we eindelijk op de top. We waren slechts op een derde van de weg, maar het zwaarste stuk hadden we achter de rug. Hierna werd alles beter; boven hadden we prachtig uitzicht op de zee en we werden gelukkig weer vergezeld door Ferres muziek van onder andere Crowded House, REM, Pearl Jam en uiteraard BB King.
We kwamen aan bij een filmachtig kerkje boven op de berg. Het uitzicht vanaf hier was wederom betoverend. Hier wachtten we eerst een kwartiertje, waarna ons werd verteld dat we een film over de natuur gingen kijken, maar hier is niks van terecht gekomen.
De afdaling was lang en gevaarlijk. De stenen waar we op liepen zaten los en rolden geregeld onder onze voeten vandaan. Ook zaten we op flinke hoogte, dus als je uitgleed kwam je er niet ongedeerd vanaf. We liepen daarna van een 400-meter hoge trap af, die minstens net zo onveilig was. Uiteindelijk kwamen we uit op een gezellig strandje waar een drankje en hapje werd gegeten
Het schoolprogramma was nu voorbij, en dus ging iedereen naar huis. Maar dat was niet voor lang, want er was afgesproken om naar een zwembad te gaan. Bijna iedereen ging hier naartoe. Hoewel we wel allemaal onze prachtige zwemkleding aan hadden, heeft toch niemand gezwommen. Wel hebben we rugby, padel en volleybal gespeeld, en hebben we op onze handdoeken gezeten, terwijl we hele interessante gesprekken hadden over voeten en vingers. Uiteindelijk vonden wij Nederlanders dat het te koud was, dus gingen wij samen met Juanjo naar de supermarkt. Daarna gingen we terug naar het zwembad, vergezeld door de prachtige muziek van Racoon en Henk Wijngaard, natuurlijk wederom gekozen door Ferre.
Uiteindelijk gingen we met bijna iedereen naar het huis van Lukas, waar we een voetbalwedstrijd van Barcelona gingen kijken die kampioen konden worden. Echter was niemand heel geïnteresseerd in de wedstrijd, dus gingen we in de pauze naar de kebabzaak, maar die bleek al gesloten te zijn. We gingen weer terug naar het huis van Lukas, waar we op het balkon gingen zitten om de geur van een watermeloenvape te ontwijken. We hadden het heel gezellig, maar om middernacht was het toch echt tijd om terug te gaan naar huis.
